Ailesi ve akranları ile bağlantı kurmayan 4 yaşındaki Ecrin Nisan Çelepci’ye Avusturya’da otizm tanısı koyuldu. Teşhis koyulduktan sonra Avusturya’da kızlarına eğitim aldırmak isteyen Çelepçi ailesi, eğitimin yetersiz ve etkisiz olduğunu görünce farklı arayışlara girdi. Götürüldüğü merkezlerde tahlil bulunamayınca minik kız, ailesi tarafından Türkiye’ye getirildi. Kocaeli’nin Başiskele ilçesinde bulunan Atlantis Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’nde aldığı eğitimle ailesi ve akranlarıyla irtibat kurmaya başlayan Ecrin Nisan’ın gelişimi ailesini sevince boğdu. Kızları ile irtibat kurmanın memnunluğunu yaşayan Çelepçi ailesi, Türkiye’deki özel eğitim imkanlarından övgü ile bahsetti.
Bize geldiği süreçte konuşamıyordu
4 yaşındaki Ecrin’e uygulanan özel eğitimden bahseden Özel Eğitim Öğretmeni Ebru Gerçek, “Bize geldiği süreç içerisinde konuşması yoktu, etkileşim kurmakta zahmet çekiyordu. Ferdi olarak daha çok oyunlar oynuyordu. Akranları ile etkileşimi sonluydu. Bizim yapmış olduğumuz eğitim planlamasında ağır bir biçimde ferdi eğitim, oyun terapisi, duyu bütünleme, at terapisi ve Berard metodu ile desteklediğimiz iki aylık bir süreçte şu anki ivme çıktılarını aldık. İsteklerini artık cümle formunda tabir edebilmekte ve akranları ile yetişkinlerle oyun oynayıp etkileşim kurabilmekte” dedi.
Avusturya’da sırada bekledi, devayı Türkiye’de buldu
Çocuklarındaki sorunu birinci sefer eşinin fark ettiğini söyleyen Rukiye Çelepçi, “Çocuklara göre, kendi yaşıtlarına göre farklıydı. Göz kontağı kurmuyordu, bizimle ilgilenmiyordu. Hatta çocuk tabibimiz fark etmedi, bilhassa üzerinde durduk ve iki sefer gittik. Sonra bizi yönlendirdiler. Bayağı bir testlerden geçtik. Profesörler baktı, tanıyı koydular. Ayda bir kere konuşma terapisi, konutumuza özel bir eğitmen ayda bir kere gelecekti. Ona da daha başlayamadık, daima sıralarda bekledik. Eğitim çok kısıtlı oralarda. Yok denecek kadar az. O yüzden biz de Türkiye’ye gelerek burada denemek istedik” diye konuştu.
“Kelime haznesi hiç yoktu”
Kızlarındaki gelişimle his dolu anlar yaşadıklarını tabir eden Çelepçi, “Ben buraya geldiğimde benim çocuğumda hiçbir gelişim yoktu denecek kadar azdı. Ağlama krizleri çok fazlaydı. Laf dinlemezdi, bizimle hiç oynamazdı, ilgilenmezdi ve hiç konuşmazdı. Söz haznesi hiç yoktu. Buraya geldiğimizde çok şükür bayağı bir arttı. Buraya iki aylığına gelmiştim. Baktım kızımda bayağı bir değişiklik var. Eşime de kısa bir görüntü attım, bana dediği birinci laf, ‘İstersen bir ay daha kal.’ Biz de 3 ayı tamamladık. Nasip olursa tekrar gelmeyi düşünüyoruz” formunda konuştu.
“Eğitim alması için bir sene beklemek zorunda kaldım”
Avusturya’daki eğitim imkanlarının yetersiz olduğunu söz eden anne Çelepçi, “Avusturya’da benim bulunduğum bölgede bir tane terapi merkezi var. Etraf kentlerden herkes oraya geliyor. İnsanları sıraya koyuyorlar. Ben kızıma teşhis konulduktan sonra eğitim alması için bir sene beklemek zorunda kaldım. Eğitimimiz bitti, artık artık ayda bir defa konuşma terapisi olacak. O da yok denecek kadar az. Kızıma bir fayda sağlayacağını hiç sanmıyorum” sözlerini kullandı. Kocaeli’deki eğitmenlerin ilgisi ve katkısından çok şad kaldıklarını söz eden anne, kelamlarını şöyle sürdürdü: “Eğitmenlerimiz sahiden mükemmel. Hepsi birbirinden âlâ öğretmenlerimizin. Onların emekleri çok fazla. Ben bunu kızımın üzerinde gördüm. Çok şükür sonucunu da aldık. Tekrardan gelmeyi düşünüyoruz Allah nasip ederse.”
