Sayın İrem Uşar, yeni kitabınız “Ali, Cavid'e Karşı”, koronavirüsü çocuklara nasıl anlatmak gerekir sorusunun yanıtı niteliğinde… Çocuklara bu virüsü anlatırken hangi formülleri tercih ettiniz?
Ali Cavid'e Karşı'yı yazmak için beni harekete geçiren, tüm insanlığın deneyimsiz olduğu böylesi bir salgında çocukların elinden tutma refleksiydi. Virüs hakkındaki bilimsel içeriği, çocukların kaygısız bir tecrübeyle kavrayabilmeleri için fantastik bir hikaye kurguladım. Pandemiye yol açan, hepimizi bıkıp usandıran koronavirüsü konuşturdum. O da kendince, kendi gerçeğini ortaya koydu. Kitabın bilimsel danışmanlığını Prof. Dr. Başkan Ergönül yaptı. Hikayemde, babaannesine Covid-19 teşhisi konan Ali, ninesinin bedeninde neler olduğunu, Covid Cavid karakterinden adım adım öğreniyor. Organların yerlerini, fonksiyonlarını ve “vücudun, herkesin birbirinin yeterliliği için çalıştığı bir ülke” olduğunu keşfediyor. Dünyayı avucunun içine aldığını sanan insanoğlunun, artık neden meskenlere tıkıldığını sorguluyor.
ÖZGÜR HAYAL GÜCÜ
Ali Cavid'e Karşı, kıymeti asla tartışılmayacak “maske, aralık, temizlik” çerçevesindeki ihtarların ötesini anlamak niyetiyle: Gezegenimizin 4.5 milyar yıllık geçmişinden hücrelerimizin hayranlık veren yapısına, Tabip Mehmet'in virüsten korunmaya yönelik bilimsel ve sevecen açıklamalarından Ali'nin küçük odasına, özgür hayal gücüne uzanıyor. Umarım hikayem, okurlarına pandemiden bile doğabilecek bir aydınlık olduğunu fısıldar.
Pandemi süreci tabiata hükmetmeye alışmış insanoğlunun ezberini bozdu diyebilir miyiz?
Yayılmacı bir çeşidiz. Dünyanın akciğerleri Amazon ormanlarını yağmalamaya, cinslerin jenerasyonunu tüketmeye devam ediyoruz. Gezegende ayak basmadık yer bırakmadık. Yeni virüslerle karşılaşmamıza da şaşmamalı. 4.5 milyar yaşındaki dünyamızda bugünkü insan cinsinin birinci cetlerinin, yaklaşık 300 bin yıl evvelce ortaya çıktığı biliniyor. Halbuki ki bakteri, virüs ve mikroplar bu gezegende yaklaşık 3.5 milyar yıldır yaşıyorlar. Gözle görülemeyen mikroskopik bir virüs, büyüklenen insanoğluna “dur artık” dedi. Bu sessiz iletisi duysak ne âlâ olur!
BU İLETİSİ DUYSAK
Baş kahramanımız Ali'nin kitabın sonunda bilim insanı olmak istediğini öğreniyoruz. Ali, içindeki bu isteği kaybetmemek için ne yapmalı?
Biz, Ali için, Ayşe için ne yapmalıyız? Asıl soru bu. En başta çocukların keşfetme hevesini kıran eğitim şartları üzerine baş yormalıyız. Aliler, Ayşeler heveslerini kaybetmesin istiyorsak tek yol, kendi benliklerini, yeteneklerini, sözlerini keşfedebilecekleri özgür eğitim kurumlarında, sanat, bilim, edebiyat, spor ve tabiata hürmet kültürüyle yoğrulmaları olsa gerek.
MEVZUNUN YÜKÜ
Kitabınız yıllar sonra okunduğunda, okurlar pandemi devrinde beşerler, meskenler, sokaklar nasıldı, karantina ruh hali nasıl bir şeydi bunu okumuş olacaklar. Arşiv niteliğinde bir kıssa yazmışsınız diyebilir miyiz?
Çocukların hayatına telaş, dehşet, toplumsal izolasyon üzere kavramlar ve her şeyin “uzaktan” versiyonu girdi. Okuldakinin yerini farklı bir eğitim aldı. Keza yetişkinler için de durum farksız. Hikayem, hem çocuklara kendilerini köşeye sıkıştıran bir devrin bile dönüştürücü olabileceğini anlatsın hem de pandemi günlerini tarihe not düşsün istedim.
